На 5-ти мај, во Македонскиот културно-информативен центар во Софија, сведочевме за едно културно постоење што не се брише: 80 години од кодификацијата на македонскиот литературен јазик.
Овој јубилеј не е само бројка. Тоа е доказ дека јазикот не се брани со декларации, туку со збор. Со писмо. Со истрајност. Заедно со еминентниот професор и лингвист проф. д-р Михајло Марковиќ, говоревме за „Милениумската постојаност на македонскиот јазик – темел на нашиот културен идентитет“.
Македонскиот јазик не е само средство. Тој е суштина. Тој е духовен и културен темел на нашиот народ. Тоа е јазик што пркоси кога го негираат, што опстојува и кога го забрануваат. Јазик што зборува и кога молчи. Во него живее вековната мудрост на пирејот што не се искоренува, љубовта што не се предава и вистината што не се купува. Тоа е јазикот што нè поврзува со Кирил и Методиј, со Климент и Наум, со Мисирков и Конески. Тој нè чува од заборав и нè води кон утре. На македонски се твори наука, се пишува книжевност, се изразува љубов, се води борба. Во неговата мелодија се слуша народот. Во неговите дијалекти - цела една цивилизација. Македонскиот збор може да биде остар, нежен или тивок - но никогаш нем. Зашто секој изговорен збор на македонски е чин на самосвест. Чин на постоење. Чин на љубов. Во знак на почит, на крајот од вечерта му доделивме благодарница на проф. д-р Марковиќ за неговиот придонес, во чест на 20 години од постоењето на Македонскиот КИЦ во Софија - институција што го чува македонскиот збор таму каде што најмногу е потребен.
Македонскиот јазик живее. Зашто ние зборуваме. И ќе зборуваме. Гласно, достоинствено – и секогаш на македонски.
